Dzieła, należące do tak zwanych “sztuk czystych”, takie jak malarstwo czy rzeźba zazwyczaj otrzymują jedno, konkretnie dla nich przeznaczone miejsce takie jak ściana, albo postument w ulubionym pomieszczeniu. Przeważnie pozostają tam przez całe lata.
Dla mnie, tworzenie biżuterii jest jak powoływanie do życia miniaturowego dzieła sztuki, które można potem zabrać wszędzie ze sobą i cieszyć się nim w każdej sytuacji, w każdym miejscu. Jest ona jak element spektaklu, w którym kurtyna nigdy nie opada.
Przykładem takiego podejścia jest poniższy pierścionek. Główny kamień, cejloński szafir, o głębokiej ultramarynowej barwie i znakomitej czystości, osadzony został w podwójnych łapkach. Dopełnia go aureola z diamentami. Boki zaprojektowałem w formie przeplatających się kokard wysadzanych brylantami, teatralnie opadających na obrączkę. W bocznych sekcjach pierścionka umieściłem motyw zwiniętych liści paproci stanowiący podstawę głównej oprawy. Podwójna obrączka, również po bokach ozdobiona diamentami, w dolnej części ma stopkę, aby pierścionek można było wieczorem odłożyć do gabloty lub postawić na toaletce. Całość została wykonana w żółtym złocie.
