W 1930 roku Aloys John Maerz i Morris Rea Paul opublikowali “Słownik Koloru”, który zawierał tablicę z próbką koloru o nazwie “teal” z roku 1917. W rezultacie barwa ta stała się powszechnie rozpoznawalnym odrębnym kolorem. Termin "teal" odnosił się do Cyraneczki zwyczajnej (ang. common teal) - kaczki, która jest w Polsce gatunkiem rzadkim. Samce mają charakterystyczną błękitno-zieloną smugę wokół oczu. Po polsku barwę tę oddaje się jako kolor zielono-niebieski lub morski.
Szafiry w tym kolorze są bardzo trudno dostępne, a większe, czyste okazy niebotycznie drogie. Ich barwa wynika z doskonałego połączenia koloru niebieskiego i zielonego w proporcji 50/50, podczas gdy przy innej proporcji tych składowych kamień staje się szary lub ciemnozielony. Najpiękniejsze szafiry tego typu pochodzą z Australii, Sri Lanki i Tajlandii. Wydobywane tam klejnoty mają większą zawartość żelaza, co skutkuje bogatszym odcieniem.
Klejnot do poniższego projektu pochodzi ze Sri Lanki. Ma on masę 3 ct i doskonały szlif nożycowy o kształcie poduszkowym. Pięknie wydobywa on głęboką barwę mieniącą się od niebieskiego do zielonego. Osadzony jest w kontrastującej żółtej oprawie. Kompozycję dopełniają dwa doskonałe diamenty mające szlif trillion. Ich osadzenie jest niezwykle misterne i sprawia wrażenie jakby kamienie lewitowały w powietrzu. Obrączka wykonana została w białym kruszcu próby 585.
