Należy do rodziny przewiertniowatych, która obejmuje około dwustu gatunków występujących w strefach umiarkowanych i tropikalnych. Rośnie najczęściej na wilgotnych glebach, w pobliżu zbiorników wodnych, w które obfitują Warmia i Mazury. Zapewne dlatego na tych terenach jest jednym z najpopularniejszych krzewów. Jej kwiaty są białe z żółtym środkiem, mają pięć płatków i silnie pachną.
Kalina została doceniona nie tylko za swój atrakcyjny wygląd, ale także za właściwości lecznicze. Pierwsze wzmianki o jej użyciu w medycynie można znaleźć w zielnikach z XVI wieku. Od najdawniejszych czasów owoce kaliny były polecane jako środek ogólnie poprawiający pracę serca. W polskiej medycynie ludowej kalina była szeroko stosowana w leczeniu dolegliwości układu oddechowego i krwionośnego.
W tradycyjnej kulturze Słowian kalina uważana była za krzew żeński, symbol szczęścia, dziewczęcego piękna i miłości, życiodajnych sił i płodności. Na wschodzie Słowiańszczyzny kalinę uważano za drzewo weselne, wykorzystując ją do ozdabiania tradycyjnego pieczywa, potraw i wianków. Pozytywne skojarzenia, łączone z tą rośliną, odzwierciedlają również pieśni ludowe. Motyw kaliny wykorzystywali też poeci, np. Teofil Lenartowicz.
Kalina stała się inspiracją do wykonania wyjątkowego naszyjnika. Każde ogniwo składa się z kwiatu i listków. W centrum naszyjnika ogniwa łączą się w trzy krople rosy. Całość została wykonana w różowym złocie wysadzanym żółtymi i białymi diamentami o łącznej masie 6 karatów.
