Wielu osobom słowo naszyjnik kojarzy się z wisiorkiem na łańcuszku. Jednak wyraz ten kryje w sobie głębsze znaczenie. W średniowieczu naszyjnik był górną częścią zbroi chroniącą szyję, a zatem nie chodziło o małą, błahą rzecz. Wprawdzie wieki średnie mamy już za sobą, to jednak bitwa trwa. Nie na miecze i topory, ale na sugestie, spojrzenia i wpływy. Poczucie bezpieczeństwa jest bardzo ważne. Jak sprawić, że kobieta będzie się czuła pewnie w każdej sytuacji?
Wprawdzie wieki średnie mamy już za sobą, to jednak bitwa trwa. Nie na miecze i topory, ale na sugestie, spojrzenia i wpływy.
Prawdziwy naszyjnik to złożona forma zdobnicza składająca się misternie splecionych ogniw. W zależności od projektu mogą one zbiegać się do głównego kamienia po środku. W przeciwieństwie do pierścionka, w którym przeważnie jest jeden kamień główny i malutkie akcentowe, naszyjnik zazwyczaj wymaga kompletu kamieni. Powinny być one o jednakowym tonie i wysyceniu, aby stanowiły spójną całość. Kluczem jest przede wszystkim uzyskanie uczucia swobody u osoby, dla której wykonuję projekt. Wyrób ma być elastyczny i organiczny, ale jednocześnie nie powinien się skręcać ani plątać.
W poniższym naszyjniku centralne miejsce zajmuje 19-karatowy tęczowy topaz pochodzący z Brazylii. Pod główną oprawą znajduje się kanarkowy, naturalny cyrkon. Kompozycję dopełniają malajskie, zmiennobarwne granaty o łącznej masie 11 ct, oprawione w zielonym złocie próby 750.
