Przenikanie się realizmu z abstrakcją pozwala bezstratnie połączyć piękno natury z pragmatyczną funkcją. Takie założenie zmusza do wyjścia poza powszechnie przyjęte “ramki” i pozwala spojrzeć na finalny przedmiot użytkowy w kategoriach sztuki. Zerwanie ze stereotypami wymaga oczywiście dodatkowego wysiłku. Najłatwiej jest przecież iść po najmniejszej linii oporu. Jednak właśnie ten dodatkowy wysiłek sprawia, że artysta odczuwa prawdziwą satysfakcję ze swojej pasji. Może poczuć, że frunie.
Jedną z powszechnie przyjętych “ramek” związaną z biżuterią ślubną jest to, że obrączki zamawia się dwie: po jednej dla obojga nowożeńców.
W tej realizacji postanowiłem zerwać ze stereotypem dwóch zwykłych krążków i w zaprojektować komplet składający się z trzech damskich obrączek. Każda z nich mogłaby być w zasadzie częścią odrębnego kompletu. Ktoś nawet mógłby powiedzieć, że to pierścionki. Jednak w zestawieniu ze sobą stanowią nowy organizm: potrójną obrączkę.
Abstrakcyjna rytmika i geometria splata się z organicznymi formami zaczerpniętymi ze świata natury. Obrączki można zakładać na palec w różnej kolejności dzięki czemu za każdym razem kompozycja prezentuje się inaczej. Komplet został wykonany ręcznie w dwóch kolorach złota okraszonego diamentami o łącznej masie 1.75 ct.
