Stroik przelotowy znany był już prawie 3000 lat p.n.e. w Chinach. Stosowano go w instrumencie o nazwie sheng, który wykorzystywał zasadę wibracji stroika: blaszana płytka umieszczona w rurze drżała i wytwarzała dźwięk za pomocą przepływu powietrza. W 1500 roku Leonardo da Vinci narysował instrument, z podwójnym miechem i klawiaturą pionową dla prawej ręki, gdzie dźwięk miał być wytwarzany przez papierowe lub cienkie drewniane stroiki.
Trzysta lat później bracia Carl i Wilhelm Zimmermann wyemigrowali z Castelfidardo we Włoszech, do Ameryki i założyli fabrykę fisarmonik w Filadelfii. Instrument przypominał ten z rysunku Leonarda. Późniejsze wersje, takie jak eolina, wykorzystały przepływ powietrza w obu kierunkach pracy miecha. W 1829 r. w Wiedniu Cyrill Demian wraz z synami, Carlem i Guido, opatentowali instrument o nazwie accordion, który charakteryzował się możliwością gry akordami. Nazwa instrumentu pochodziła właśnie od tej cechy. W ciągu ostatnich 120 lat historii wiele małych i wielkich pomysłów przyczyniło się do stworzenia legendarnego akordeonu Scandalli.
Wielowiekowa historia akordeonu stała się inspiracją do zrealizowania wyjątkowego sygnetu dla wirtuoza tego instrumentu, p. Zygmunta Czupryna z zespołu Tekla Klebetnica. W centrum pierścienia znajdują się inicjały artysty, ukryte w roślinnym ornamencie. Dopełniają go floresy wysadzane diamentami. Bok pierścienia zdobi grawerowany wizerunek akordeonu Scandalli. Całość została wykonana z uncji litego złota.
